Мархабат Байғұт – әдебиетіміздегі көп жазушының бірі емес, бірегейі еді ғой! Солықтау, еліктеу дегенге бой үйретпестен, өз стилін, өз қолтаңбасын ерте бастан қалыптастырып үлгерді. Махаңның әңгімелері жүрекке жылы тиетін «айналасы жұп-жұмыр» өлең жолдарындай әсер ететін. Оқыған үстіне оқи бергің келетін. Қаламгердің «азапты» өмірден еншілеген бір олжасы – осы, бәлкім, басты бақыты!

Шыңғыс Мұқан бауырымыздың таң атпай жатып, әлеуметтік желідегі қимастықпен қиналып жазған хабарламасы жүрегімізді солқ еткізді. Туған еліне, туған әдебиетіне бір кісідей қызмет сіңірген адамның есімі ешқашан ұмытылмақ емес. Алдыңыз пейіш, артыңыз аман болсын, Маха!